คําจํากัดความและความหมายของรีโมทเซนซิง
“รีโมทเซนซิง”
(Remote Sensing) เป็นศัพท์วิชาการที่ใช้ครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาในปีค.ศ.
1960 ซึ่งมีความหมายรวมถึงการทําแผนที่การแปลภาพถ่าย
ธรณีวิทยาเชิงภาพถ่าย และ ศาสตร์สาขาอื่นๆ อีกมากมาย ดังนั้น คําจํากัดความของรีโมทเซนซิ่งในช่วงปีค.ศ. 1960 คือ “การใช้พลังงานแม่เหล็กไฟฟ้า”
(Electromagnetic radiation) ในการบันทึกภาพสิ่งที่อยู่โดยรอบ
ซึ่งสามารถนําภาพมาทําการแปลตีความ เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลที่เป็นประโยชน์”
และหลังจากปีค.ศ. 1960 เป็นต้นมา
การใช้คํารีโมทเซนซิงเริ่ม
แพร่หลายมากขึ้นตามความแตกต่างของลักษณะวิชาที่เกี่ยวข้อง นับตั้งแต่ได้มีการส่งดาวเทียมLANDSAT-1 ซึ่งเป็นดาวเทียมสํารวจทรัพยากรธรรมชาติดวงแรกขึ้นในปี ค.ศ. 1972 ทําให้เทคโนโลยีภาพถ่ายทางอากาศ (Aerial Photograph) และภาพถ่ายดาวเทียม (Satellite imagery) ตลอดจนถึงเทคโนโลยีต่างๆ ที่เกี่ยวกับการได้มาซึ่งข้อมูลจากตัวรับสัญญาณระยะไกลถูกเรียกรวมกัน ว่าเป็นเทคโนโลยีรีโมทเซนซิง สําหรับคําจํากัดความของรีโมทเซนซิงมีผู้บัญญัติศัพท์ไว้ในระยะต่อมาหลากหลายมากขึ้น อย่างไรก็ตามคําจัดกัดความ เหล่านั้นได้แสดงถึงแนวคิดพื้นฐานของรีโมทเซนซิง
แพร่หลายมากขึ้นตามความแตกต่างของลักษณะวิชาที่เกี่ยวข้อง นับตั้งแต่ได้มีการส่งดาวเทียมLANDSAT-1 ซึ่งเป็นดาวเทียมสํารวจทรัพยากรธรรมชาติดวงแรกขึ้นในปี ค.ศ. 1972 ทําให้เทคโนโลยีภาพถ่ายทางอากาศ (Aerial Photograph) และภาพถ่ายดาวเทียม (Satellite imagery) ตลอดจนถึงเทคโนโลยีต่างๆ ที่เกี่ยวกับการได้มาซึ่งข้อมูลจากตัวรับสัญญาณระยะไกลถูกเรียกรวมกัน ว่าเป็นเทคโนโลยีรีโมทเซนซิง สําหรับคําจํากัดความของรีโมทเซนซิงมีผู้บัญญัติศัพท์ไว้ในระยะต่อมาหลากหลายมากขึ้น อย่างไรก็ตามคําจัดกัดความ เหล่านั้นได้แสดงถึงแนวคิดพื้นฐานของรีโมทเซนซิง
